Η σημασία της Μουσικής Εκπαίδευσης

Η σημασία της Μουσικής Εκπαίδευσης

Η μουσική είναι παντού γύρω μας , είτε την αντιλαμβανόμαστε είτε όχι . Είναι ένα μέσο επικοινωνίας που εκφράζει σκέψεις , καταστάσεις , συναισθήματα , και μας συντροφεύει σαν είδος από την την ίδρυση των πρώτων κοινωνιών.  Την χρησιμοποιούμε για να διασκεδάσουμε , να ξεπεράσουμε το άγχος μας , να περάσουμε όμορφα την ώρα μας και για τόσους λόγους που θα ήταν αδύνατων να αριθμήσω.

Ο Νίτσε το 1889 είχε πει «Χωρίς τη μουσική , η ζωή θα ήταν ένα λάθος» ,  . Παρ όλα αυτά η σημαντικότητα της μουσικής στη ζωή μας επισκιάζεται καθημερινά από εμάς τους ίδιους κατατάσσοντάς την ως αγαθό πολυτελείας , ενώ θυμόμαστε την σημαντικότητά της μόνο σε αόριστες ‘’φιλοσοφικές’’ συζητήσεις. Ας γίνουμε λοιπόν συγκεκριμένοι , ώστε να καταφέρουμε να αφήσουμε τις γενικότητες και ας μιλήσουμε για τη σημαντικότητα της  μουσικής εκπαίδευσης .

Πρώτα ας αναρωτηθούμε τι μας προσφέρει . Ίσως τελικά η μουσική να μην είναι για λίγους , να μην είναι μόνο για τους ‘καλλιτέχνες’ ή τους ‘χομπιστες’ αλλά ένα αντικείμενο μελέτης που έχει να μας προσφέρει πολλά και αξίζει με το παραπάνω το χρόνο και την προσοχή μας.

Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνές, όταν ακούμε μουσική ο εγκέφαλός μας θα λέγαμε κάνει πάρτι , όταν όμως παίζουμε μουσική αυτό το πάρτι έχει τις διαστάσεις και την ένταση πρωτοχρονιάς στη Time square . Πιο ξεκάθαρα , παίζοντας μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος να γυμνάσουμε τον εγκέφαλο μας στο σύνολό του καθώς χρησιμοποιούμε και τα δύο ημισφαίρια σε υψηλό επίπεδο.

Ένας μουσικός όταν διαβάζει μια παρτιτούρα πρέπει ταυτόχρονα να μεταφράσει τα σύμβολα και τις εντολές που βλέπει σε νότες και έπειτα να τις εκτελέσει με απόλυτη ακρίβεια ενεργοποιώντας και συνδυάζοντας άρτια το νου με το σώμα . Επιπλέον , όταν διαβάζουμε μια παρτιτούρα , δεν χρειάζεται μόνο κατανόηση των τεχνικών και των ήχων (φθόγγων) αλλά και τον βαθύτερων νοημάτων , ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσουμε τον δικό μας χαρακτήρα και μαθαίνουμε να τον εκφράζουμε μέσα από τη μουσική .

Το μυαλό ενός μουσικού λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο , έχοντας ανάπτυξη την φαντασία του, την κριτική σκέψη και τη δημιουργικότητά του επιλύει προβλήματα με διαφορετικές μεθόδους και με μεγαλύτερη ευκολία. Η μνήμη εξασκείται συνέχεια και ο εγκέφαλος μας μαθαίνει να κάνει ευκολότερα συνδέσεις με τις οποίες μπορεί να ανακαλεί πληροφορίες.

Ένα ακόμα όφελος  αποτελεί η εξάσκηση της ακουστικής διαδικασίας. Για να το καταλάβουμε αυτό θα το σπάσουμε σε δύο μέρη . Το πρώτο μέρος , περιλαμβάνει την ανάπτυξη της ικανότητας να ξεχωρίζει ο εκπαιδευόμενος τους ήχους , από τις χροιές των διάφορων οργάνων  , τα ρυθμικά μοτίβα και μελωδικές φράσεις μέχρι και τον τόνο κάθε νότας που ακούει.

Στο δεύτερο μέρος όμως ο μαθητής μαθαίνει να Ακούει. Να έχει την υπομονή και την συγκέντρωση αν ακούσει προσεχτικά το κόμματί που του παραδίδεται , την τεχνική  , το ρυθμικό ή μελωδικό μέρος , και κάνοντας ένα βήμα παραπάνω και ξεφεύγοντας από τα πλαίσια μόνο της μουσικής , την άποψη του άλλου. Μαθαίνουμε να μιλάμε αλλά όχι απαραίτητα να ακούμε τους άλλους , και αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων στη σημερινή κοινωνία . Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική μαθαίνουμε πρώτα να ακούμε , να κατανοούμε και έπειτα να παίζουμε κάνοντας αυτή τη συμπεριφορά τρόπο ζωής.

Φυσικά θα ήταν αδύνατο να μην αναφέρουμε και τα κοινωνικά οφέλη που προσφέρει η μουσική εκπαίδευση.

Ο άνθρωπος  έχει από τη φύση του την ανάγκη της κοινωνικής αλληλεπίδρασης ,το οποίο από μόνο του αποτελεί κίνητρο για κοινές μουσικές εμπειρίες .Ο Σμώλ αναφέρει τη μουσική ως ένα κοινωνικό γεγονός ,και το νόημά της βρίσκεται στις σχέσεις που δημιουργούνται κατά τη μουσική πράξη με τους ίδιους συμμετέχοντες ,  το φυσικό περιβάλλον και το ακροατήριο. Κατά τη διεξαγωγή μιας μουσικής ακρόασης (παράσταση , ρεσιταλ κτλ) όλοι οι συμμετέχοντες είναι ενεργοί . Οι μουσικοί που παίζουν και οι θεατές που ακούνε , αποτελούν ένα ενεργητικό σύνολο που αλληλοεπιδρά.

  Την ίδια στιγμή ο ίδιος ο Πλάτωνας έχει θέση την κοινωνική αλλά και πολιτική διάσταση της μουσικής , υποστηρίζοντας ότι οι αλλαγές στη μουσική είναι δυνατόν να επηρεάσουν την εξέλιξη στα πράγματα της πόλης.

Οι δεξιότητες που αναπτύσσουμε δεν σταματάνε στη διασκέδαση ή την εκτέλεση μελωδιών. Ο μουσικός μαθαίνει να σκέφτεται , να φαντάζεται , να κοινωνικοποιείται και να έχει κριτική σκέψη. Μαθαίνει να συνεργάζεται και να παίρνει πρωτοβουλίες , χτίζει τον χαρακτήρα του σεβόμενος τους γύρο του.

 Η μουσική τέχνη δεν είναι μονόδρομος ενός τίτλου ! Είναι ανάγκη κοινωνικοποίησης , αναζήτηση δεξιοτήτων, διαμόρφωση χαρακτήρων , διάπλαση σκέψης και κρίσης .